We laten onze politiesenioren Lucien Vermaele (°1935) en Andrea Poppe (°1945) even aan het woord:
Lucien en Andrea startten hun politiecarrière allebei bij Politie Gent. Lucien trad in 1956 al in dienst. Het was voor hem altijd een kinderdroom geweest om politieagent te worden. “Ik had legerdienst in Lombardsijde en daarna postuleerde ik om bij Politie Gent te komen werken maar in feite volgde ik bij het leger al een cursus briefwisseling zodat ik goed voorbereid was om later processen-verbaal te schrijven.”
Lucien werkte gedurende 4 jaar op de “5de wijk” in de Guinardstraat, “één van de enige wijken die speciaal gebouwd werd voor de politie.” Daarna stapte hij over naar de wielrijdersbrigade, de zogenaamde cyclisten waar hij 10 jaar op de fiets patrouilleerde.
In 1970 richtte hij samen met een collega de jeugdsectie van de recherche op. Hij volgde les aan de School voor Criminologie in Brussel en aan de Rijksuniversiteit Gent enkele vakken die voor hem van belang waren zoals jeugdbescherming, criminalistiek, toxicologie en gerechtelijke geneeskunde. Maar dat was nog niet alles: “Ik werkte 3 jaar mee aan een project van de Rijksuniversiteit Gent. Dat was een samenwerking tussen ons, de Rijksuniversiteit en het parket en dat was de aanloop naar de alternatieve straffen.”
Andrea kwam van kindsbeen af al veel in contact met mensen. Als dochter van een slager had ze altijd mensen rond zich heen.
In 1980 startte Andrea vol enthousiasme met haar politiecarrière. Toen waren er nog maar 6 vrouwen bij de politie. Ze deed 15 jaar operationeel werk bij de interventiepolitie. Ze genoot van de afwisseling in haar werk. Iedere zaak was anders en Andrea kwam met mensen van diverse pluimage in contact.
Daarna werd Andrea medeverantwoordelijk voor het beheer van het ‘Sociaal Fonds’ of het SOFO. De giften uit dit fonds werden terug geïnvesteerd in activiteiten voor het personeel: nieuwjaarreceptie, feest voor de gepensioneerden … Met de politiehervorming werd het Sociaal Fonds overgenomen door vzw Amigo en nam Andrea de coördinatie van de vergaderzalen van Politiezone Gent op zich tot ze in 2006 op pensioen ging.
Anno 2008 zouden Lucien en Andrea onmiddellijk terug voor een job bij politie kiezen. “Het is heel afwisselend werk. Je moet bereid zijn om de nadruk te leggen op helpen. Als politie heb je macht en die macht kan je gebruiken om de wet te doen toepassen maar dat kan je op twee manieren: de geest van de wet of de letter van de wet … en we moeten dat trachten volgens de geest van de wet te doen.”
“Als politie kom je op tientallen situaties waarin je meer moet helpen dan verbaliseren en helpen heeft meer effect! En daar moet je van doordrongen zijn als je bij de politie komt.”
Ook nu nog hebben onze 2 politiesenioren een actief sociaal leven. Lucien zit in de organisatie van een Alzheimer-zelfhulpgroep en interesseert zich heel veel in alles wat te maken heeft met ‘Gent’: “Ik ben lid van de Gentsche Sosseteit, het Huis van Alijn, de gidsenbond en ik trek mij uiteraard nog een deel van de gepensioneerden aan …” Wanneer er een collega-politieambtenaar sterft, biedt Lucien aan de weduwe/weduwnaar steeds zijn administratieve hulp aan en begeleidt hen indien ze dit wensen.
Voor Andrea is het pensioen “niet het einde maar een nieuw begin. Ik ga turnen, ga met de fiets rijden…”
Al van tijdens haar politiecarrière zette Andrea haar sportief beentje voor. Ze deed mee aan loopwedstrijden in Brussel, Antwerpen en La Louvière waar ze telkens op de eerste plaats eindigde.
Andrea is heel tevreden als ze terugblikt op het verleden: “Ik ben content, ik heb een job gedaan die ik graag deed en ik liep altijd in uniform, als ik naar school ging, was het in uniform, daarna in de beenhouwerij met mijn witte schort, daarna in de keuken terug in een witte schort en dan bij de politie ook in uniform. Ik vond dat leuk en had daar geen problemen mee.”
“Ik geniet nu echt van een tweede jeugd … ik ben heel familiegebonden en dril gans mijn familie af. Ik heb ook nog contact met ex-collega’s waarmee ik eens iets ga eten of een koffietje ga drinken.”
Kortom, tevreden politiesenioren die hun werk met hart en ziel deden en momenteel hun “tweede jeugd beleven”.
